Το Studio Ekfrasis Derida θα παρουσιάσει την παράσταση «ma(i)ds: η ορμή του φόνου ως θέληση για Eίναι» στο θέατρο/πολυχώρο «Γραμμές Τέχνης», στην οδό Μαιζώνος 271, μετά την Παπαφλέσσα, στην Πάτρα το χρονικό διάστημα 16-20 Μαρτίου 2018 και 26-27 Μαρτίου, στις 21.30.

Η παράσταση όπως αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου, «εδρεύει» στο θεατρικό έργο του Jean Genet, εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία των αδελφών Christine και Léa Papin που με συγκλονιστική βία σκότωσαν την Κυρία τους και την κόρη της. Ήταν η εκδίκηση δύο κοριτσιών της εργατικής τάξης κατά των αφεντικών τους, ένα «παράδειγμα ταξικού πολέμου» αναφέρει ο Genet, ο οποίος βλέπει και υμνεί την αγιοσύνη των παρανόμων και μάχεται κάθε επανάπαυση.

Ταυτότητα της παράστασης

ma(i)ds: η ορμή του φόνου ως θέληση για Eίναι

Κείμενα: Jean Genet & Δημήτρης Δημητριάδης

Σύνθεση & Σκηνοθεσία: Μάρω Γαλάνη

Ερμηνεύουν οι: Μαριεντίνα Βουρδέρη και Δήμητρα Θεοδωροπούλου

Νινέττα Σερέτη, Τίτα Νικολοπούλου

Μουσική: Γιάννης Μουρτζόπουλος

Φωτισμοί: Θάνος Ψαρράς

Εικαστική επιμέλεια / Έντυπο υλικό: Γιάννης Παπαδόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Woula Δουλουκιτάκη.

Ειδικές κατασκευές: Άνθια Ζαχαροπούλου, Γεωργία Μπουτοπούλου, Παντελής Χατζόπουλος

Αφίσα: Άνθια Ζαχαροπούλου

Φωτογραφία/ Οπτικό υλικό: Τίτα Νικολοπούλου

Video: Αλέξης Πανίτσας

Η ανάλυση και ανα_αφήγηση στο «ma(i)ds: η ορμή του φόνου ως θέληση για Eίναι» αφορά στην καταπίεση και στην ανισότητα, στο καταστροφικό παιχνίδι της εξουσίας, στον ψυχωτικό λυρισμό.

Οι δούλες Clair & Solange είναι ένα ψυχολογικό ζευγάρι. Δυο ψυχές αδιαχώριστα σιαμαίες σε κόσμο ερμητικά κλειστό. Η Clair υγιής (μάλλον εν αρχή υγιής) ευάλωτη ταυτίζεται με τη ψυχοπαθολογία της Solange. Δημιουργείται μια σύστοιχη μορφή ψύχωσης. Αγαπιούνται παράφορα και μισούνται παράφορα. Επιλέγουν συχνότερα το μίσος. Το κακό του να είσαι «δύο» ενώ συνδέεσαι ως «ένα», κρατά τον σύνδεσμό τους στη μορφή μιας ομοφυλοφιλικής αιμομικτικής αγάπης.

Επινοούν το παιχνίδι «Κυρία», ένα παιχνίδι αλλαγής ταυτότητας προσπαθώντας να αποδράσουν από την καταπίεση της κυρίας τους, να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους για απεμπλοκή από την υπόστασή τους, από την πραγματικότητα, ώσπου παγιδεύονται μέσα σε αυτό και οδηγούνται στην εξόντωση της μιας από την άλλην, σε έναν φόνο ικανό να δώσει υπόσταση στην Ύπαρξή τους.

Είναι προτιμότερο να είσαι «φόνισσα» από το να είσαι «υπηρέτρια»;

Πρόκειται για ιστορία δούλων, τρελών ή τεράτων;

Για ιστορία ταξικής διαφοράς, κοινωνικής σχετικότητας ή παραφροσύνης;

Ασάφεια ταυτότητας, μίσος για τον εαυτό, διανοητική αστάθεια ή αντίδραση σε μια κοινωνία που κυριαρχεί η βία, η εκμετάλλευση και η κοινωνική αδικία είναι αυτό που οδηγεί την σπαρακτική Clair στην "μεταρσιωμένη" αυτοκτονία;

Περισσότερες πληροφορίες – κρατήσεις στο τηλ. 690 656 9578.

*Η χορογράφος Μάρω Γαλάνη ανήκει και στο ειδικό διδακτικό/επιστημονικό προσωπικό του Πανεπιστημίου Πατρών.