Ο κανόνας και η εξαίρεση

Χρόνια τώρα στα σχόλια που αφορούν  το έμψυχο δυναμικό που θήτευσε στη δημόσια ζωή της Πάτρας έχουμε την ίδια στερεότυπα μονότονη κατάληξη.

Πλήρης αναντιστοιχία μεταξύ του πολιτικού μεγέθους και του αριθμού των Πατρινών που κατείχαν δημόσια αξιώματα και της ωφελιμότητας που άντλησε η πόλη από την παρουσία τους σε αυτά.

Γιατί ας μη γελιόμαστε. Το σύγχρονο Ελληνικό Κράτος απέχει  παρασάγγας  από την ιδανική μορφή της ισόρροπης και δίκαιης κατανομής της παρουσίας του στα επιμέρους γεωγραφικά τμήματά του.

Είναι γεγονός, όχι ευχάριστο αλλά αναμφισβήτητο, ότι οι εκάστοτε νεμόμενοι εξουσίες κάθε είδους φρόντιζαν ώστε  να αναδεικνύονται χρήσιμοι και επωφελείς στους τόπους καταγωγής της.

Σε αυτό το πεδίο η Πάτρα,  η πόλη των Πρωθυπουργών και των Προέδρων της Δημοκρατίας, έχει σαφέστατα ισοζύγιο αρνητικό και αυτός ήταν ο κανόνας. Υπήρξε όμως και μία εξαίρεση σε έναν μόνο τομέα.

Αυτόν του Αθλητισμού.

Ο Πατρινός βουλευτής Ανδρέας Φούρας θήτευσε  ως υφυπουργός Αθλητισμού από το 1996 μέχρι το 2000 και ο Πατρινός αθλητικός παράγοντας, Δημήτρης Δημητρόπουλος, υπήρξε Πρόεδρος της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας από το 1997 μέχρι το 2007 και Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Γυμναστικής Ομοσπονδίας και Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας μέχρι το 2010.

Στον πρώτο η Πάτρα μεταξύ άλλων οφείλει:

─ Την αποπεράτωση του κλειστού σταδίου «Τόφαλος» και κατασκευή βοηθητικού κλειστού σταδίου δίπλα σε αυτό.

─ Την κατασκευή κερκίδας στο γήπεδο της Παναχαϊκής.

─ Την κατασκευή κλειστών κολυμβητηρίων ¨Πετανός» και Ν.Ο.Π.

─ Την κατασκευή κλειστού γυμναστηρίου Βραχνεΐκων.

─ Την διαμόρφωση των Αποθηκών Εργοστασίου Λαδόπουλου σε κλειστό και ανοικτό Προπονητήριο Στίβου και Γυμναστικής.

─ Την αναμόρφωση Ποδοσφαιρικού δαπέδου Προσφυγικών.

─ Την κατασκευή των γηπέδων της «Ολυμπιάδας» και της «Θύελας».

─ Την αγορά των οικοπέδων για τα γήπεδα του «Αχιλλέα» και του Ζαβλανίου.

─ Την κατασκευή του γηπέδου τένις της «Νίκης Εγλυκάδας».

Στον δεύτερο η Πάτρα οφείλει:

─ 1997: Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Ρυθμικής Γυμναστικής Γυναικών – Νεανίδων.

─ 1997: Το Παγκόσμιο Αθλητιατρικό Συνέδριο.

─ 1999: Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής και ρυθμικής Γυμναστικής Ανδρών – Γυναικών.

─ 2002: Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής ανδρών.

─ 2007: Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ρυθμικής Γυμναστικής.

─ Τις δεκάδες πανελλήνια πρωταθλήματα ενόργανης και ρυθμικής γυμναστικής Ανδρών – Γυναικών.

Τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν θα είχε κατασκευασθεί ή υλοποιηθεί αν οι Πατρινοί Α. Φούρας και Δ. Δημητρόπουλος δεν είχαν προσπαθήσει και καταφέρει να τα εισφέρουν στην αθλητική ζωή της πόλης.

Πριν λίγο καιρό η Πάτρα διεκδίκησε κα κέρδισε τη διοργάνωση των παράκτιων Μεσογειακών Αγώνων του 2018.

Όμως ούτε ο Δήμαρχος της Πόλης ούτε κανείς άλλος ζήτησε από τους δύο αυτούς Πατρινούς, που έχουν απομακρυνθεί πλέον από το δημόσιο προσκήνιο, να συμμετάσχουν στη διεκδίκηση και στη διοργάνωση των αγώνων αυτών.

Είναι προφανές ότι επικράτησαν οι απόψεις της ξηρής και άνυδρης μικροπολιτικής λογικής που απαγορεύουν την αναγνώριση της προσφοράς στην πόλη και την αξιοποίηση της εμπειρίας των «άλλων».

Επίσης προφανές είναι ότι οι σημερινοί κρατούντες «ξέχασαν» τις προσφορές των «άλλων» στην Πάτρα γιατί τους βολεύει να τις αποδίδουν στις πάντα υπαρκτές προσωπικές φιλοδοξίες και στα συνακόλουθα ατομικά πολιτικά οφέλη.

Τους θυμίζω τη φράση του Γάλλου φιλοσόφου Πιέρ Κλώντ Μπουάστ: «Το πρώτο βήμα της αχαριστίας είναι η αναζήτηση κινήτρων του ευεργέτη».