Βάψτε τις διαβάσεις!

Ρίχνεις τη  καθιερωμένη γρήγορη ματιά στις τοπικές εφημερίδες. Και το μάτι σου πέφτει στο «ποιος πέθανε».

Πέρα από τους μεγάλους συναντάς και ανθρώπους στην ηλικία σου. Στα ατυχήματα αυτή την εβδομάδα τέσσερα ονόματα κάλυπταν το ρεπορτάζ.  Σχεδόν ένα κάθε μέρα.  Με τον αδερφό του ενός αδικοχαμένου κολύμπαγες στον Θρίαμβο. Αλλά αντί να θριαμβεύσει η ζωή, ο θάνατος είχε γιορτή τις ημέρες που η φύση ξαναγεννιέται.

Σε αυτό το μπέρδεμα των καιρών νομίζω πως πρέπει να ξεκινήσουμε από τα απλά. Τα πολύ απλά. Στην οδήγηση, στη συμπεριφορά, παντού. Όπως μαθαίνουν τα παιδιά τους πρώτους κανόνες για τη ζωή τους, όπως γνωρίζουν την οδήγηση στα πάρκα κυκλοφορίας. Από την αρχή λοιπόν ξανά τους κανόνες.  Περιμένω στο stop, δεν καπνίζω δίπλα σε έγκυο, πετάω το χαρτί στον κάδο. Όταν έχω πιει το βράδυ, παίρνω ταξί. Γιατί για να έχω χαλάσει  κάμποσα χρήματα για την ευθυμία μου, σίγουρα θα έχω ένα τρίφραγκο για να προστατεύσω την υγεία μου. Δεν είναι θέμα υποταγής στους νόμους και …αδυναμίας αλλά προσωπικής επιβίωσης.

Δεν είναι θέμα παιδείας, και άλλα παρόμοια για την έκθεση της Γ’ Λυκείου που θα ξεχαστεί στις πρώτες διακοπές στην Πάρο. Δεν δέχομαι πως δεν τα έχουμε μάθει. Δεν γίνεται ο ίδιος άνθρωπος να είναι άλλος στην Ομόνοια και άλλος στο αεροδρόμιο. Σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη και ο τελευταίος ατίθασος ορεισίβιος θα κατεβάσει το ψωροεγώ του και θα περιμένει σαν ψάρακας στις διαβάσεις.

Στην πόλη μας την Πάτρα δεν υπάρχει διάβαση ούτε για δείγμα. Ούτε καν στους κεντρικούς δρόμους. Παντού ξεθωριασμένες, ανύπαρκτες για χρόνια.

Οι πεζοί δεν καθοδηγούνται να περπατήσουνε κάπου συγκεκριμένα και περνάνε το δρόμο από όπου βρούνε. Φίλη παραπονέθηκε πως πήγαν να την πατήσουν γιατί έκανε το λάθος… να περάσει από τη διάβαση.  Εξοργισμένη, μου ανέφερε πως  θα πηγαίνει κάθε μέρα στην τροχαία μέχρι να την βάψουνε.  Έπραξε κάτι που θα πρέπει να ήτανε απαίτηση όλων.

Ας κάνουμε αυτό το απλό και ας αφήσουμε όλα τα υπόλοιπα. Όχι άλλες μεγαλοστομίες για την οικονομία, τα διεθνή. Καμία άγια παντόφλα δεν μας σώνει, ούτε ολόκληρο το εορτολόγιο δεν μπορεί να μας προστατεύσει αν εμείς οι ίδιοι αδιαφορούμε. Τέρμα τα δακρύβρεχτα για αγγέλους που μας κοιτάνε από ψηλά. Ο άνθρωπος πρέπει να είναι στη ζωή και ενεργός. Και επιτέλους όχι άλλες διαδικτυακές, υποτιθέμενες ευαισθησίες όταν είμαστε απαράδεκτοι στην καθημερινότητά μας, κυριολεκτικά παχύδερμα στους γύρω μας. Βιωματικά κάποιος αν θέλει να διαφοροποιηθεί ας το πράξει. Και επιτέλους βάψτε τις διαβάσεις!