Ανάγκη η διάνοιξη της οδού Ανδρέα Παπανδρέου

Η ολοκλήρωση της Μικρής Περιμετρικής, ενός έργου- γεφυριού της Άρτας, μετά από τρεις δεκαετίες και με το κόστος να έχει υπερβεί (φορές) το αρχικά υπολογισμένο, είναι εν πάση περιπτώσει μια σημαντική εξέλιξη, που ελπίζουμε να συμβάλει σοβαρά στην βελτίωση της κυκλοφοριακής κατάστασης της Πάτρας, απαλλάσσοντας βασικές αρτηρίες του κέντρου από ένα μέρος του φόρτου.

Όμως Πάτρα δεν είναι μόνο η περιοχή του αρχικού (πολύ καλού, να μην το ξεχνάμε,) σχεδίου του Σταματίου Βουλγάρεως και η άμεση συνέχεια αυτού, αλλά και οι νεότερες συνοικίες, οι οποίες, ιδίως στην νότια και δυτική πλευρά, από πλευράς σχεδιασμού δεν ευτύχησαν.

Είναι γνωστά τα προβλήματα, τα οποία γίνεται όλο και πιο δύσκολο να επιλυθούν, που προκάλεσε στην επίπεδη και ιδανική για οικιστική ανάπτυξη περιοχή των Ζαρουχλέικων η επικράτηση της τριτοκοσμικής λογικής, πρώτα χτίζουν οι περισσότεροι όπου έχουν οικόπεδο, όπως όπως, και μετά σχεδιάζουμε, με τα τετελεσμένα ως κύρια δεδομένα. Φιδόδρομοι, αδιέξοδα, έλλειψη κοινόχρηστων χώρων.

Όμως σε αυτό το σημείωμα θα επικεντρώσουμε σε ένα αλλά πολύ σημαντικό πολεοδομικό πρόβλημα. Το πρόβλημα της εξάρτησης της νότιας περιοχής της Πάτρας κατά βάση από ένα δρόμο, την Ακρωτηρίου, χαραγμένο με σκοπό να είναι η αρχή της  εθνικής οδού προς Τρίπολη και, στην πράξη, να έχει γίνει αφορμή και μόνο κυκλοφοριακό στήριγμα μιας “ταινιακής” άναρχης και ασχεδίαστης οικιστικής ανάπτυξης με τους καθέτους σε αυτόν δρόμους στενούς, χωρίς παραδεκτά πάντα γεωμετρικά χαρακτηριστικά, συχνά αδιέξοδους.

Σε όλα τα σχέδια πολεοδομικού και κυκλοφοριακού σχεδιασμού της Πάτρας υπάρχει ως βασική και αναγκαία πρόβλεψη, η διάνοιξη παράλληλης προς την Ακρωτηρίου οδού, με ρητό στόχο αυτή να παραλάβει μέρος του φόρτου της Ακρωτηρίου, ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση μόνιμης υπερφόρτωσης αυτής , αλλά και να γίνει μια σημαντική τομή πολεοδομικού εξορθολογισμού της όλης νότιας περιοχής που εξαρτάται από την Ακρωτηρίου.

Αυτή η οδός προβλέπεται και οφείλει να είναι η Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία αρχίζει ως αρκετά πλατιά οδός από την ομώνυμη Πλατεία και 100-150 μέτρα μετά διακόπτεται. Συνεχίζεται, παρακάτω για να διακοπεί και πάλι, αχρηστευόμενη πλήρως κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Εκτιμούμε λοιπόν, ότι μετά την Μικρή Περιμετρική, και επειδή Πάτρα είναι και οι αδικημένες νότιες συνοικίες και όχι μόνο η ιστορική κεντρική περιοχή, ΠΡΩΤΗ προτεραιότητα είναι η ανεύρεση των κονδυλίων για τις απαλλοτριώσεις που χρειάζονται και φυσικά για το έργο της διάνοιξης της οδού Ανδρέα Παπανδρέου, σε όλο της το μήκος, από το σημείο εκκίνησής της, στη συνάντησή της με την Ακρωτηρίου μέχρι το τέλος της, στο σημείο τομής της με την παραγλαύκεια οδό.

Υπάρχουν  σημεία όπου η οδός διέρχεται από μη κτισμένα οικόπεδα, χωράφια σήμερα και σημεία όπου κτίσματα πρέπει να απαλλοτριωθούν.

Όμως, είναι οφθαλμοφανές ότι η καίριας σημασίας για μια ολόκληρη πλευρά της πόλης αυτή διάνοιξη, από πλευράς κόστους, θα έχει κλάσμα του (τεράστιου) κόστους της Μικρής Περιμετρικής.

Τα οφέλη της όμως, εκτιμούμε ότι θα είναι συγκρίσιμα.

Η διάνοιξη επομένως της Ανδρέα Παπανδρέου, κύριε Περιφερειάρχη και κ. Δήμαρχε οφείλει, μετά την ολοκλήρωση της Μικρής Περιμετρικής, να αποτελέσει πρώτης γραμμής προτεραιότητα. Και βεβαίως πεδίο συνεννόησης.